Gelukkig
Mijn grootste angst als opgroeiende tiener was saai zijn. Als ik mag kiezen, ben ik het liefste thuis. Op de bank met een goed boek, kaarsjes aan. En ik ben ook nog eens vreselijk braaf. Dat is natuurlijk niet wie je als tiener wil zijn. Dus in mijn puberteit verfde ik mijn haar, ging stiekem roken, dronk graag alcohol. Verder ging het nooit, want ja, je bent nu eenmaal wie je bent. En later ontdekte ik dat ik eigenlijk zo saai nog niet ben. Omdat ik altijd mijn eigen morele kompas volg. En omdat ik van chaos hou. Als ik onrecht bespeur of denk dat ik iets moet doen voor een ander, dan laat ik de stofzuiger staan en pak ik de boodschappen niet uit. En het resulterende altijd wat rommelige huis was in mijn hart direct gekoppeld aan zelfstandig en origineel zijn. Vooral Niet Braaf. Niet Saai. Ik hield ervan.
Mijn man nam het voor lief en mijn kinderen gedijden prima in de chaos. Maar een opgeruimd huis is wel een stuk makkelijker bij te houden dan een gezellig ontplofte variant. Toen we er een harig hondje bijkregen en de kinderen slierten kritische tieners mee naar huis begonnen te nemen, gaf mijn gebrek aan routine steeds vaker frustratie. Dus kocht ik twee jaar geleden een Gouden Gewoonte Journal.
Doel was mijn huishouden beter op de rit te krijgen. En dat is best goed gelukt. Ik heb wat meer houvast omdat ik nu een lijstje met vaste dingen in mijn hoofd heb die ik op mijn vrije dagen in ieder geval wil doen (de toiletten, de planten). En ik maakte een schuifbordje om me te helpen herinneren aan die tijdrovende dingen die ik liever niet doe, maar die meteen gedoe geven als het te weinig gebeurt (zoals de was, op de een of andere manier word ik veel blijer van het verplaatsen van zo’n schuifje dan van het vouwen van die stapel schone handdoeken).
Door de Gouden Gewoonte Journal ben ik gezonder gaan leven. Ik dronk al weinig, maar ben nu helemaal gestopt met alcohol en dat is praktisch en fijn. Ik ga vroeger naar bed, geniet van bewegen en eet meer fruit. Maar mijn Gouden Gewoonte Dagboek bracht me meer. Het helpt je namelijk niet alleen nieuwe gewoontes in te voeren en slechte gewoontes af te leren. Het helpt ook om tevreden te zijn met wat je hebt. Dat komt door een dagelijks terugkerend lijstje vragen. Voor mij bleek dit het allerbelangrijkste onderdeel:
Bij de vraag over dankbaarheid vulde ik steevast dingen in die niet verkeerd waren gegaan omdat ik iets goed had gedaan. En als ik dan moest invullen waar ik me voldaan over voelde, was mijn kruit al verschoten. Ik ontdekte dat ik helemaal niet wist waar ik dankbaar voor kon zijn. Dat heb ik de afgelopen twee jaar geleerd. Ik leerde mijn dankbaarheid voor mooi weer kennen, voor prachtige natuur en ik ontdekte dat ik weliswaar graag alleen ben, maar dat mijn dankbaarheid toch erg vaak blijkt te draaien om mensen. De onverwachte ontmoeting met een markant persoon. Prettig samenwerken. Mijn kinderen als ze een dag gelukkig zijn. Sartre zegt ‘L’enfer c’est les autres’ en dat vond ik altijd prachtig en herkenbaar. Maar door de Gouden Gewoontes Journal ontdekte ik dat andere mensen de hel meestal helemaal niet zijn, ze maken het leven juist net een beetje mooier.
En toen vond ik deze zomer via Facebook een boek over geluk. Ik las dat het negatieve van nature beter in ons geheugen blijft hangen. Dat schijnt een biologische oorzaak te hebben, iets met overleven in de oertijd. En het is dus normaal dat je aanslaat op angst, op gebrek, op afwijzing. Je moet zelf iets extra’s doen om het leven positief te zien. Het is niet eens heel moeilijk, maar je moet het wel weten: als je iets moois of prettigs meemaakt, moet je het 10 tot 12 seconden bewust ervaren en opslaan in je geheugen.
Dus wandel je met de hond door adembenemend mooie, zonovergoten weilanden, dan kun je ‘mooi’ denken. En dat is stap 1. Je bent dankbaar voor iets positiefs. Maar die gedachte en dat gevoel is ook net zo snel weer verdwenen als het in je opkwam. Pas als je even stil gaat staan, om je heen kijkt, luistert naar de geluiden, ervaart wat je lichaam op dat moment voelt en indrinkt wat je ogen zien, dan sla je het in je geheugen op. Doe dat! Want daarna kun je dat geluksmoment net zo makkelijk oproepen als negatieve gebeurtenissen die zich vanzelf in je geheugen griffen. En hoe vaker je geluk opslaat, hoe makkelijker het wordt. Zo blijft er steeds minder plek over in je hoofd en je hart voor het negatieve.
Toen ik de technieken uit Geheugen voor Geluk van Rick Hanson eenmaal ging toepassen, werkte het meteen. De afgelopen weken is mijn leven met grote sprongen gelukkiger geworden. Ik ben een ander mens en mensen die ik ontmoet gedragen zich anders tegen mij. Ik leg andere prioriteiten, doe andere dingen.
Natuurlijk probeerde ik mijn ontdekking meteen te delen met andere mensen. Maar dat lukt niet goed. En ik denk dat ik weet waarom. De technieken om geluk te onthouden werkten bij mij vooral zo onmiddellijk omdat ik al twee jaar oefen op dankbaar zijn. Daar begint het allemaal mee. Pas als je beseft dat je dankbaar bent, kun je het opslaan als geluksgevoel. En laten we eerlijk zijn: wie voelt zich tegenwoordig nog dankbaar? Ik weet dat ik zelf veel te druk was met bang zijn, met wat ik niet had, met wat er beter moest. En jij?
