De Aymara vinden dat hun verleden vooruit ligt en de toekomst verborgen is achter hun rug. Ik denk dat dit een mooie manier is om naar tijd te kijken. Want nu ik zo het einde van het jaar nader, heb ik best zin om op mijn gemakje op de grond te gaan zitten en mijn schatten uit het verleden voor me uit te stallen. Dichtbij het recente verleden, verder weg wat langer terug is; niet meer zo goed zichtbaar, maar zeker nog wel aanwezig. Heel fijn en nuttig om het mooie te koesteren wat ik heb gezien en geleerd de laatste tijd.

Natuurlijk bieden in het verleden behaalde rendementen geen garanties voor de toekomst. Zeker nu oorlog en klimaatveranderingen ons omringen. Ik wil helemaal nog niet weten wat me van achteren gaat overvallen in het nieuwe jaar. Maar als ik kijk naar mijn verleden vanuit de vraag waar ik blij van ben geworden en wat goed was, dan biedt dat echt wel aanknopingspunten om dat stukje van mijn toekomst wat binnen mijn bereik komt mooi vorm te geven.

2024 is het jaar van de Draak en dat is mijn Chinese astrologieteken, dus ik begon er vol verwachting aan. Naarmate het jaar vorderde begon ik stilletjes te mopperen, want zo geweldig was het helemaal niet. Geen spannende veranderingen, geen nieuwe stippen op de horizon, alles bij het oude en mijn man ziek thuis. Een jaar om gauw te vergeten. En toch sta ik hier nu voor de drempel naar 2025 als een ander mens. Zo zie je maar. De grootste veranderingen voltrekken zich ongemerkt.

Ik begin het komende jaar in ieder geval gezonder dan het vorige. Want rond de tijd dat mijn oudste kind begon met drinken, ben ik juist gestopt met alcohol. Eerst min of meer voor een tijdje, maar nu taal ik er eigenlijk echt niet meer naar en drink ik helemaal niet meer (tenzij het per ongeluk misgaat, zoals op Tweede Kerstdag, toen dat alcoholvrije biertje bij de Forest Shuffle wel erg lekker smaakte en gewoon een zesprocenter bleek te zijn). In het najaar ben ik drastisch geminderd met suiker en deze december heb ik zelfs mijn koffie consumptie tot een kopje per dag beperkt (echt een aanrader wat mij betreft). Mijn ‘nee’ spier wordt blijkbaar echt sterker als ik hem vaker gebruik. Maar ik moet ook wat credit geven aan Allen Carr, want zijn theorieën om van het roken af te komen (22 jaar geleden al gelukt) zaten bij alles waar ik dit jaar mee ben gestopt of geminderd in mijn hoofd. Zijn boek is trouwens geüpdatet voor mensen die willen stoppen met vapen.

Ondertussen begin ik straks niet alleen gezonder aan het nieuwe jaar, ik voel me ook echt gelukkiger. Ik heb mijn aandacht verlegd van wat ik niet leuk vind naar waar ik blij van word. En dat blijkt zomaar het geheim voor een gelukkig leven. Want ineens zijn er een heleboel oude stippen op de horizon verdwenen. Ik hoef me niet meer te bewijzen. Ik snak niet meer naar avontuur en afwisseling. Ik handel niet meer uit angst om te verliezen wat ik heb. Ik geniet gewoon van het hier en nu. De seizoenen. De natuur. Mijn man en kinderen. Familie en vrienden. En ik zie dat het ondanks een paar dieptepunten een heel goed jaar was.

Als ik dan toch nog wat mag wensen voor het nieuwe jaar, dan zou ik best de loterij willen winnen. Is het de hoofdprijs, dan zou ik wel een creatief centrum willen facikiteren. Zonder winstoogmerk. Waar creatieve Texelaars die met hun handen en hart werken hun vaardigheden kunnen doorgeven aan jong en oud. De afgelopen jaren heb ik namelijk veel bijzondere creatieve vrouwen ontmoet die meer ruimte zouden mogen krijgen om hun kunde over te dragen. Ik merk dat ik mezelf zo makkelijk kwijtraak als ik televisie kijk of in sociale media blijf hangen. Als ik mezelf even wil vergeten is dat fijn, maar de tijd vliegt voorbij. Terwijl tijd vertraagt en ik mezelf juist terugvind als ik offgrid met mijn handen aan het werk ga. Die momenten onthoud ik ook veel beter. Of ik nu iets naai of een pot bak of met metaal werk, teken of schilder of een beeldhouwwerk maak. Of het nu mooi wordt (onwaarschijnlijk, ik ben helemaal niet visueel ingesteld) of superlelijk is (gelukkig helemaal niet erg als je blij was met het proces), het ontspant me. Het blijkt altijd de tijd waard die ik er in heb gestopt. Ik denk dat het goed zou zijn als meer mensen vaker met hun handen zouden werken.

De loterij zal ik wel niet winnen, ik mag me zo al heel gelukkig prijzen. Dus dat creatieve centrum, tsja. Waarschijnlijk zit zo’n investering in een betere wereld er voor mij niet in. Het komende jaar kan ik nog wel wat investeren in mijn eigen levensvreugde via die van mijn kinderen. Met een creatieve workshop hier of daar. Hopelijk in ieder geval die voor familie van Paulien Valk. Of met een cursus dansen, muziek of zingen. Artex heeft in het nieuwe jaar meer mogelijkheden voor mensen met een beperkt budget. En wist je dat er ook een Artex kadobon is? De peuter cursus muziek en dans is geweldig. Echt jammer dat mijn kinderen al zo groot zijn. Maar ik heb uit goede bron vernomen dat er in het nieuwe jaar een hele leuke theaterdocent aan de slag gaat. En heel misschien krijg ik zelfs wel tijd om zelf een cursus te gaan doen. Komend jaar meer plezier? Ik begin maar eens hier!